Բանն այն է, որ աշխարհում լուրջ վերաբերմունքի արժանանում են լուրջ տեքստերը, որոնք իրենց մեջ պարունակում են քաղաքական ակտ: Ինքնին տեքստի ընդունումը քաղաքական ակտ չի կարող լինել, որովհետև կարևոր է, թե ինչ բովանդակություն կա դրա մեջ: Հայաստանի խորհրդարանի ընդունածի մեջ չկա ոչ մի բովանդակություն: Բանն այն է, որ մեղմ ասած` անլուրջ է բովանդակություն համարել խորհրդարանական մակարդակով ընդունած մի հայտարարություն, որում չկա ոչ մի նոր բառ անգամ` ի տարբերություն այն ամենի, ինչ հնչել է անցած օրերին տարբեր շուրթերից: Այլ կերպ ասած` Հայաստանի խորհրդարանն ընդամենը ծաղկաքաղով է զբաղված, ինչի պարագայում երևի թե ավելի օգտավետ կլիներ, որ խորհրդարանականները գնային և բերքահավաքով զբաղվեին, գոնե օգնելով գյուղացիներին:
Եվ այս ամենում, առանձնապես հետաքրքրական է ընդդիմադիր ուժերի կամ այսպես կոչված` ընդդիմադիր ուժերի դերը, որոնք միասնականության կեղծ արդարացումների ներքո մեծամասնության նման կողմ են քվեարկել այդ ոչինչ չասող հայտարարությանը: Մեծամասնության պարագայում ամեն ինչ հասկանալի է, ավելին սպասել էլ պետք չէ մի կառույցի մեծամասնությունից, որը վերարտադրվել է գործադիր իշխանության որոշումները դակելու համար, դրա դիմաց ստանալով տարատեսակ իշխանական քվոտաներ: Սակայն ինչ ասել ընդդիմության, կամ ընդդիմադիր ներկայացող ուժերի մասին, որոնք խորհրդարանական ամբիոնից պոպուլիստական ելույթներ են ունենում և խոսում Հայաստանի դասերի, հետևությունների, եզրակացությունների և լրջության մասին, որոնց ներկայացուցիչները հայտարարում են, որ Հայաստանը չի կարող նվաստացած կամ ստորացված պետություն լինել, սակայն այդ ամենից հետո սեղմում են կոճակն ու ըստ էության շարունակում Հայաստանի նվաստացումն ու ստորացումը:
Նյութի աղբյուր՝ 1in.am